Marahang
pagpikit
at pag dilat
ng mga
durungawang
dati’y
nakapinid.
Upang
makapasok
ang hangin
na malumanay
kung mangusap.
Dito.
Tayo ay
idinuduyan
ng katahimikan
tinutupad ng
langit
ang kanyang
mga panatag
ng mga
panata.
Di ba’t
tuwing
tahimik lamang
natin
natatamo ang
lahat?
At lahat ng
kagandahan
sa mundo
yy tahimik
lamang
kung magpamalas
ng galling
Ang pagbuka
ng santan
Ang unang
halik.
Ang araw na
sumisikat.
Ang mga di pa
makaunat na
mga
panaginip.
At ang mga
kabog ng unang sinta.
Hayaang
iduyan tayo
ng katahimikan
sa
kanyang marahang
mga bisig.
Jay Protacio
Mendoza
(1978 - )
