Dahil (Old Poem re-written)

Sinusulat ko ang tula dahil;
maraming paro-paro sa aking isipan
at nakakawala ng sabay sabay,
at wala akong magawa upang pigilan.
Dahil pinagmamalabisan
ng mga dambuhala ang mga
masang anak-pawis
ngunit di ako malabas
ng bahay para maki welga...
Dahil,
maglalaba pa ako,
wala akong pamasahe
o di kaya'y iba ang inatas
sa akin ng aking kolektib...
at iba ang gagawin namin
ng mga kapwa aktibista

Sinusulat ko ang tula dahil
minsa'y nakaramdam ako
ng init ng katawan...
ngunit di ko mailabas...
Wala akong pera.
Wala akong chicks.
May tao pa sa banyo.
O di kaya'y natatakot lang
akong lumapit sa mga babae.

Sinusulat ko ang tula dahil
hindi ko malapitan
ang gusto kong babae
dahl may nobyo na sya
at poging di hamak sa akin.
Dahil mukhang anghel ang lahat
ng makita kong babae
at dahil wala akong babae...

At sa huli:

Sinusulat ko ang tula dahil
pinagmamalabisan ng mga
dambuhala ang mga
masang anak-pawis
habang nagwewelga ako
kasama ang mga babaeng mukhang anghel
at umiinit ang katawan ko sa tao sa banyo

Dahil wala akong pera...
at wala akong chicks...

Sinulat ko na lang ang tula...

Jay Protacio Mendoza
(1978 -     )




*This piece was written sometime in 1999, back when I was still in college. I tried to recall the original and came up with this.

SA DUYAN NG KATAHIMIKAN

Marahang pagpikit

at pag dilat

ng mga durungawang

dati’y nakapinid.

Upang makapasok

ang hangin

na malumanay

kung mangusap.

Dito.

Tayo ay idinuduyan

ng katahimikan

tinutupad ng langit

ang kanyang

mga panatag

ng mga panata.

Di ba’t tuwing

tahimik lamang natin

natatamo ang lahat?

At lahat ng kagandahan

sa mundo

yy tahimik lamang

kung magpamalas ng galling

Ang pagbuka ng santan

Ang unang halik.

Ang araw na sumisikat.

Ang mga di pa

makaunat na mga

panaginip.

At ang mga kabog ng unang sinta.

Hayaang iduyan tayo

ng katahimikan sa

kanyang marahang mga bisig.

Jay Protacio Mendoza

(1978 -       )

Carefully Our Breathing

Carefully our breathing
humming birds
to a bloom
tracing your skin
in patterned strokes

Preventing
the unnecessary
twitches from
disrupting
the silent
wars
from
breaking

I sometimes
pause
only to let
your exhales pass

The battle
restarts

We then sigh our last.


Jay Protacio Mendoza
(1978-       )

Shed

In my own words
I.
Take shelter;
not to flee.
To breathe
with ease, instead.
And tolerate life.

And in the name
of tolerance
I scribble
and pause only
to let the air in.

In these words;
in this room
I savor
the fleeting calmness.
Why I wrote tem,
I can not divulge.


Jay Protacio Mendoza
(1978-       )

Murmurs in Deep Sleep

The fabric of discontent
has faded
down to
its
last
thread

Woven now
is the hunger..
the spools that were once
cravings
has grown
insatiable

Tracing back
what you
once
ignored...
they are now
our blistered thoughts

And in the depths
of our slumber
you speak...

Yet I could not speak back

The flooor
remains open...














Jay Protacio Mendoza
(1978 -   )

Scott Kelby's World Wide Photo Walk 2013

I was able to join this year's World Wide Photo Walk.

These photos were taken early this morning.

I'm no expert but I love street photography.

So here's my take on this morning's Street Photography:

 

"NO LEFT TURN"

 "PLAY TIME"

 "BETTER NOT POUT"

 "COLORS"

 "KAMOT ULO"

 "LOOKING UP"

 "MANG ROMY"

 "MIDDLE AGING IN THE MORNING"

 "MR. PISCES UP CLOSE"

 "THEY CALL HIM MR. PISCES"

 "NOSTRILS ARE THE NEW WINDOW TO THE SOUL"

 "REST IF YOU MUST"

 "THE FORLORN LOOK"

 "SHOOTER"

"SING ME A SONG.. A MELODY"

 

 "SMILE WHILE YOU STILL CAN"

 "THAT FAMILIAR STARE"

 "THE OLD LOOK"

 "PANTANGGAL PAGOD"

*All photos are properties of the author.